Wernisaż profesora Pawła Lewandowskiego-Palle pt. „Kolor pamięci”

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Profesor Paweł Lewandowski-Palle jest związany włocławskim środowiskiem plastyków i jest także ważnym artystą środowiska wrocławskiego. W roku 2014 obchodził 40-lecie pracy twórczej i 60. urodziny. Należy do twórców, którzy rzetelnie, z wielkim szacunkiem dla warsztatu, malują obrazy. Dla Pawła Lewandowskiego-Palle istotne w malarstwie są: kolor, przestrzeń, światło, konstrukcja. Ogromną wagę przywiązuje do kompozycji. Buduje obrazy z najprostszych elementów: płaszczyzn, linii, figur geometrycznych: prostokątów, kwadratów, trójkątów. Figury często powtarza, multiplikuje. Uważa, że w malarstwie najważniejsze są powody zaistnienia obrazu i kolor. Wczesne prace powstawały z fascynacji krajobrazem Kujaw. Odnajdujemy w nich także odniesienia literackie (fascynacje twórczością i legendą Edwarda Stachury, poezją Janusza Żernickiego) i muzyczne (The Beatles, Led Zeppelin, Deep Purple, Pink Floyd). Obrazy powstają z emocji, doświadczeń i przemyśleń codzienności. Wśród ważnych dzieł odnajdujemy malarskie refleksje wydarzeń społecznych, politycznych (okres Solidarności, stan wojenny, śmierć ks. Jerzego Popiełuszki) i refleksje potocznych zdarzeń życia prywatnego. Malarskie wypowiedzi to także refleksje fascynacji i dyskusje malarskich lektur. Artystę fascynuje twórczość, m.in.: Matisse’a, Braque’a, Legera, Delanuey;a, Malewicza, Soulagesa, Opałki, Gierowskiego, a także syntetyzm, suprematyzm, neoplastycyzm, unizm Strzemińskiego, sztuka konkretna, minimalizm, sztuka systemowa, wrocławski strukturalizm. Obrazy realizuje w najróżniejszych technikach: olejnej, olejno-żywicznej, polimerowej, akrylowej, często łączy techniki.
Paweł Lewandowski-Palle posługuje się „językiem” abstrakcji, głównie geometrycznej. Jego twórczość malarska ewoluowała: od tematów przedstawieniowych poprzez łączenie deformacji przedmiotu i abstrakcji ku abstrakcji „czystej”. Odważnie operuje kolorem. Kolorystą jest znakomitym. Twórczość artysty rozwija się w cyklach. Część z nich jest już zamkniętą historią. Do wielu artysta powraca, z innym już bagażem doświadczeń warsztatowych, życiowych, z inną wrażliwością i refleksją.


Wystawa „Kolor pamięci” to wybór zaledwie czterdziestu pięciu obrazów z ogromnej (ponad 820 namalowanych) ilości prac artysty. Wystawa nie jest retrospektywą – brakuje na niej kilku ważnych dla twórczości artysty cykli. Ekspozycja nie ma układu chronologicznego. Kompozycja wystawy ma charakter tematyczny. Jej założeniem był pokaz obrazów nieprezentowanych dotąd we Włocławku i powrót do tych, które prezentowane były przed wielu laty, po to, by unaocznić wielotorowość i różnorodność zainteresowań twórczych. „Kolor pamięci” jest powrotem do źródeł, do pamięci – szczególnego archiwum emocji, zdarzeń, fascynacji, wartości.
Na wystawie zobaczymy wybór prac z cyklu „Obrazy syntetyczne”, „Sezon odejść niedomkniętych koszul” , „Długa i kręta droga”, „Wydarzenia” , „Prowokacja B.”, „13 grudnia 1981”, inspirowane rodzimym pejzażem obrazy z cyklu „Wisła” i „Cała jaskrawość – druga jaskrawość”, obrazy z cyklu „Hommage”, „Góry”, „Obrazy dla mojej żony” . Do wystawy zostały włączone - prace wyjątkowe w twórczości artysty - instalacje malarskie „Przestrzeń” (1984-2015).


P A W E Ł   L E W A N D O W S K I - P A L L E

Ur.  5  kwietnia 1954 r.  Pochodzi  z  Ciechocinka. Mieszka  w  Łazieńcu. W latach 1961-1969  w Szkole Podstawowej w Ciechocinku jego nauczycielami malarstwa  byli: artysta  malarz  Zdzisław  Szmidt  i  poeta  Janusz  Żernicki.
W latach 1969 -1974 kształcił się w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Bydgoszczy; w Pracowniach prowadzonych przez m.in.: Zofię Rybiańską, Waldemara Byrgera, Leszka Przyjemskiego i Jana Szkaradka.
W latach 1974 -79 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych - obecnie Akademia Sztuk Pięknych - we Wrocławiu, początkowo na Wydziale Ceramiki i Szkła, a od 1975 r. na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby, w Pracowniach m.in.: Wandy Gołkowskiej, Alfredy Poznańskiej, Leszka Kaćmy,  Andrzeja Lachowicza i Stanisława Zimy.
            Dyplom z wyróżnieniem z zakresu malarstwa uzyskał 25 czerwca 1979 roku w Pracowniach profesorów: Zbigniewa Karpińskiego - Malarstwo Sztalugowe i Mieczysława Zdanowicza - Projektowanie  Malarstwa w Architekturze i Urbanistyce.
    W latach 1975-1978 studiował w kierowanym przez prof. Stanisława Rodzińskiego Studium  Pedagogicznym, które ukończył z wyróżnieniem.
Od 1978 r. jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, początkowo w Katedrze Malarstwa, a od 2003 r. Katedrze Malarstwa Architektonicznego i Multimediów. Od 2002 r. posiada tytuł naukowy profesora sztuk plastycznych. Od 2004 r. jest profesorem zwyczajnym. Prowadzi Pracownie: Technologii Malarstwa Sztalugowego  oraz Organicznych Technik Malarskich (dyplomującą).
Uprawia twórczość w zakresie malarstwa, rozwijającą się w długich, wieloletnich, modyfikowanych i wzbogacanych cyklach obrazów, spośród których najważniejszymi są: „Talizman", „Obrazy syntetyczne”, „Terytoria ciał”, „Hommage”, „Długa i kręta droga”, „Mój Ciechocinek”, „Wisła”, „Cała jaskrawość - druga jaskrawość”, „Nocny ogród”, „Schody do nieba”, „Prowokacja B.”, „13 grudnia 1981”, „Czarne obrazy”, „Powrót do mojej ojczyzny”, „Coraz głębsza noc”, „Konstrukcje pamięci”, „Sytuacje przeszłego piękna”, „Wydarzenia”, „Obrazy strukturalne”, „Góry”, „Błękit”  oraz  „Przestrzeń”.
Jego abstrakcyjne malarstwo wyrasta z tradycji nowoczesnego malarstwa wrocławskiego i wpisuje się w nurt „strukturalizmu wrocławskiego”.
Jest autorem ponad 820. obrazów malowanych na płótnie, zwykle technikami: olejną i olejno-pochodnymi: olejno-żywiczną, wodoroztwarzalną  olejną oraz akrylową i polimerową.
Brał udział w ok.370. zbiorowych wystawach malarstwa w Polsce i ok. 30. za granicą  (Belgia, Białoruś, Bułgaria, Czechy, Dania, Francja, Holandia, Litwa, Niemcy, Rosja, Szkocja, Szwecja, Włochy).
Uzyskał ok.40. nagród i wyróżnień w zakresie malarstwa. Zasłużony dla Kultury Polskiej  (2012).  Kurator  wystaw  i  autor  tekstów  o  sztuce,  m.in.  w  Piśmie  Artystycznym  FORMAT.
Od 1979 roku nieprzerwanie jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków  w  Okręgu  Bydgoskim.

    Obecna ekspozycja jest 61. wystawą indywidualną malarza i 12. indywidualną wystawą we Włocławku, w tym 10. w Galerii Sztuki Współczesnej, poprzednia: „ZDA/ERZENIA”  miała  miejsce w  sierpniu  2009  roku.